38. kafli - Útkváma Þórólfs.

Þórólfr Skalla-Grímsson bjóst eitt sumar til kaupferðar, ætlaði þá, sem hann gerði, at fara til Íslands ok hitta föður sinn. Hann hafði þá lengi á brottu verit. Hann hafði þá ógrynni fjár ok dýrgripi marga.

En er hann var búinn til ferðar, þá fór hann á fund Eiríks konungs. En er þeir skilðust, seldi konungr i hendr Þórólfi öxi, er hann kveðst gefa vilja Skalla-Grími. Öxin var snaghyrnd ok mikil ok gullbúin, upp skellt skaftit með silfri, ok var þat inn virðiligsti gripr.

Þórólfr fór ferðar sinnar, þegar hann var búinn, ok greiddist honum vel ok kom skipi sínu í Borgarfjörð ok fór þegar bráðliga heim til föður síns. Varð þar fagnafundr mikill, er þeir hittust. Síðan fór Skalla-Grímr til skips móti Þórólfi, lét setja upp skipit, en Þórólfr fór heim til Borgar með tólfta mann.

En er hann kom heim, bar hann Skalla-Grími kveðju Eiríks konungs ok færði honum öxi þá, er konungr hafði sent honum. Skalla-Grímr tók við öxinni, helt upp ok sá á um hríð ok ræddi ekki um, festi upp hjá rúmi sínu.

Þat var um haustit einn hvern dag at Borg, at Skalla-Grímr lét reka heim yxn mjök marga, er hann ætlaði til höggs. Hann lét leiða tvá yxn saman undir húsvegg ok leiða á víxl. Hann tók hellustein vel mikinn ok skaut niðr undir hálsana. Síðan gekk hann til með öxina konungsnaut ok hjó yxnina báða senn, svá at höfuðit tók af hvárumtveggja, en öxin hljóp niðr í steininn, svá at muðrinn brast ór allr ok rifnaði upp í gegnum herðuna. Skalla-Grímr sá í eggina ok ræddi ekki um, gekk síðan inn í eldahús ok steig síðan á stokk upp ok skaut öxinni upp á hurðása. Lá hon þar um vetrinn.

En um várit lýsti Þórólfr yfir því, at hann ætlaði útan at fara um sumarit.

Skalla-Grímr latti hann, sagði, at þá var gott heilum vagni heim at aka. “Hefir þú,” sagði hann, “farit fremðarför mikla, en þat er mælt, er ýmsar verðr, ef margar ferr. Tak þú nú hér við fjárhlut svá miklum, at þú þykkist verða mega gildr maðr af.”

Þórólfr sagði, at hann vill enn fara einhverja ferð, - “ok á ek nauðsynlig erendi til fararinnar. En þá er ek kem út öðru sinni, mun ek hér staðfestast. En Ásgerðr, fóstra þín, skal fara útan með mér á fund föður síns. Bauð hann mér um þat, þá er ek fór austan.”

Skalla-Grímr kvað hann ráða mundu, - “en svá segir mér hugr um, ef vit skiljumst nú, sem vit munim eigi finnast síðan.”

Síðan fór Þórólfr til skips síns ok bjó þat. En er hann var albúinn, fluttu þeir út skipit til Digraness, ok lá þar til byrjar. Fór þá Ásgerðr til skips með honum.

En áðr Þórólfr fór frá Borg, þá gekk Skalla-Grímr til ok tók öxina ofan af hurðásum, konungsgjöfina, ok gekk út með. Var þá skaftit svart af reyk, en öxin ryðgengin. Skalla-Grímr sá í egg öxinni. Síðan seldi hann Þórólfi öxina. Skalla-Grímr kvað vísu:

Liggja ýgs í eggju,
ák sveigar kör deiga,
fox es illt í öxi,
undvargs flösur margar.
Arghyrnu lát árna
aftr með roknu skafti.
Þörfgi væri þeirar,
þat vas inga gjöf, hingat.