67. kafli - Utanferð Egils in síðasta.

Egill spurði þau tíðendi austan um haf, at Eiríkr blóðöx hefði fallit í vestrvíking, en Gunnhildr ok synir þeira váru farin til Danmerkr suðr ok brottu var af Englandi þat lið, er þeim Eiríki hafði þangat fylgt. Arinbjörn var þá kominn til Nóregs. Hafði hann fengit veizlur sínar ok eignir þær, er hann hafði átt, ok var kominn í kærleika mikla við konung. Þótti Agli þá enn fýsiligt gerast at fara til Nóregs. Þat fylgði ok tíðendasögu, at Aðalsteinn konungr var andaðr. Réð þá fyrir Englandi bróðir hans, Játmundr.

Egill bjó þá skip sitt ok réð háseta til. Önundr sjóni réðst þar til, sonr Ána frá Ánabrekku. Önundr var mikill ok þeira manna sterkastr, er þá váru þar í sveit. Eigi var um þat einmælt, at hann væri eigi hamrammr. Önundr hafði oft verit í förum landa í milli. Hann var nökkuru ellri en Egill. Með þeim hafði lengi verit vingott.

Ok er Egill var búinn, lét hann í haf, ok greiddist þeira ferð vel, kómu at miðjum Nóregi. Ok er þeir sá land, stefndu þeir inn í Fjörðu. Ok er þeir fengu tíðendi af landi, var þeim sagt, at Arinbjörn var heima at búum sínum. Heldr Egill þangat skipi sínu í höfn sem næst bæ Arinbjarnar.

Síðan fór Egill at finna Arinbjörn, ok varð þar fagnafundr mikill með þeim. Bauð Arinbjörn Agli þangat til vistar ok föruneyti hans, því er hann vildi, at þangat færi. Egill þekkðist þat ok lét ráða skipi sínu til hlunns, en hásetar vistuðust. Egill fór til Arinbjarnar ok þeir tólf saman. Egill hafði látit gera langskipssegl mjök vandat. Segl þat gaf hann Arinbirni ok enn fleiri gjafar, þær er sendiligar váru. Var Egill þar um vetrinn í góðu yfirlæti. Egill fór um vetrinn suðr í Sogn at landskyldum sínum, dvalðist þar mjök lengi. Síðan fór hann norðr í Fjörðu.

Arinbjörn hafði jólaboð mikit, bauð til sín vinum sínum ok heraðsbóndum. Var þar fjölmenni mikit ok veizla góð. Hann gaf Agli at jólagjöf slæður, gervar af silki ok gullsaumaðar mjök, settar fyrir allt gullknöppum í gegnum niðr. Arinbjörn hafði látit gera klæði þat við vöxt Egils. Arinbjörn gaf Agli alklæðnað nýskorinn at jólum. Váru þar skorin í ensk klæði með mörgum litum. Arinbjörn gaf margs konar vingjafar um jólin þeim mönnum, er hann höfðu heimsótt, því at Arinbjörn var allra manna örvastr ok mestr skörungr. Þá orti Egill vísu:

Sjalfráði lét slæður
silki drengr of fengit
gollknappaðar greppi.
Getk aldri vin betra.
Arinbjörn hefr árnat
eirarlaust eða meira,
síð mun seggr of fæðask
slíkr, oddvita ríki.