79. kafli - Af Þorsteini Egilssyni ok börnum hans.

Þorsteinn, sonr Egils, þá er hann óx upp, var allra manna fríðastr sýnum, hvítr á hár ok bjartr álitum. Hann var mikill ok sterkr ok þó ekki eftir því sem faðir hans. Þorsteinn var vitr maðr ok kyrrlátr, hógværr, stilltr manna bezt. Egill unni honum lítit. Þorsteinn var ok ekki við hann ástúðigr, en þau Ásgerðr ok Þorsteinn unnust mikit. Egill tók þá at eldast mjök.

Þat var eitthvert sumar, er Þorsteinn reið til alþingis, en Egill sat þá heima. En áðr Þorsteinn færi heiman, stilltu þau Ásgerðr um ok tóku ór kistu Egils silkislæður, Arinbjarnarnauta, ok hafði Þorsteinn til þings. Ok er hann hafði á þinginu, þá váru honum dragsíðar ok urðu saurgar neðan, þá er þeir váru í Lögbergsgöngu. Ok er hann kom heim, þá hirðí Ásgerðr slæðurnar, þar sem áðr váru. En mjök miklu síðar, þá er Egill lauk upp kistu sína, þá fann hann, at spillt var slæðunum, ok leitaði þá máls um við Ásgerði, hverju þat gegndi. Hon sagði þá it sanna til. Þá kvað Egill:

Áttkak erfinytja
arfa mér til þarfan.
Mik hefr sonr of svikvinn,
svik telk í því, kvikvan.
Vel mátti þess vatna
viggríðandi bíða,
es hafskíða hlæði
hljótendr of mik grjóti.

Þorsteinn fekk Jófríðar, dóttur Gunnars Hlífarsonar. Móðir hennar var Helga, dóttir Óláfs feilans, systir Þórðar gellis. Jófríði hafði átt fyrr Þóroddr, sonr Tungu-Odds.

Litlu eftir þetta andaðist Ásgerðr. Eftir þat brá Egill búi ok seldi í hendr Þorsteini, en Egill fór suðr til Mosfells til Gríms, mágs síns, því at hann unni mest Þórdísi, stjúpdóttur sinni, þeira manna, er þá váru á lífi.

Þat var eitt sumar, at skip kom út í Leiruvági, ok stýrði sá maðr, er Þormóðr hét. Hann var norrænn ok húskarl Þorsteins Þórusonar. Hann hafði með at fara skjöld, er Þorsteinn hafði sent Agli Skalla-Grímssyni, ok var þat ágætagripr. Þormóðr færði Agli skjöldinn, en hann tók við þakksamliga. Eftir um vetrinn orti Egill drápu um skjaldargjöfina, er kölluð er Berudrápa, ok er þetta upphaf at:

Heyri fúrs á forsa
fallhadds vinar stalla,
hyggi, þegn, til þagnar
þínn lýðr, konungs, mína.
Oft skal arnar kjafta
örð góð of tröð Hörða,
hrafnstýrandi hræra
hregna, mín of fregnask.

Þorsteinn Egilsson bjó at Borg. Hann átti tvá laungetna sonu, Hriflu ok Hrafn, en síðan hann kvángaðist, áttu þau Jófríðr tíu börn. Helga in fagra var þeira dóttir, er þeir deildu um Skáld-Hrafn ok Gunnlaugr ormstunga. Grímr var ellstr sona þeira, annarr Skúli, þriði Þorgeirr, fjórði Kollsveinn, fimmti Hjörleifr, sétti Halli, sjaundi Egill, átti Þórðr. Þóra hét dóttir þeira, er átti Þormóðr Kleppjárnsson. Frá börnum Þorsteins er komin kynslóð mikil ok margt stórmenni. Þat er kallat Mýramannakyn, allt þat, er frá Skalla-Grími er komit.