7. kafli - Af Björgólfi ok Hildiríði.

Björgólfr hét maðr á Hálogalandi. Hann bjó í Torgum. Hann var lendr maðr, ríkr ok auðigr, en hálfbergrisi at afli ok vexti ok kynferð. Hann átti son, er hét Brynjólfr. Hann var líkr feðr sínum. Björgólfr var þá gamall ok önduð kona hans, ok hafði hann selt í hendr öll ráð syni sínum ok leitat honum kvánfangs. Brynjólfr átti Helgu, dóttur Ketils hængs ór Hrafnistu. Bárðr er nefndr sonr þeira. Hann var snemma mikill ok fríðr sýnum ok varð inn mesti atgervismaðr.

Þat var eitt haust, at þar var gildi fjölmennt, ok váru þeir Björgólfr feðgar í gildinu göfgastir menn. Þar var hlutaðr tvímenningr á öftnum, sem siðvenja var til. En þar at gildinu var sá maðr, er Högni hét. Hann átti bú í Leku. Hann var maðr stórauðigr, allra manna fríðastr sýnum, vitr maðr ok ættsmár ok hafði hafizt af sjálfum sér. Hann átti dóttur allfríða, er nefnd er Hildiríðr. Hon hlaut at sitja hjá Björgólfi. Töluðu þau margt um kveldit. Leizt honum mærin fögr. Litlu síðar var slitit gildinu.

Þat sama haust gerði Björgólfr gamli heimanför sína ok hafði skútu, er hann átti, ok á þrjátigi menn. Hann kom fram í Leku, ok gengu þeir heim til húss tuttugu, en tíu gættu skips. En er þeir kómu á bæinn, þá gekk Högni á mót honum ok fagnaði vel, bauð honum þar at vera með sínu föruneyti, en hann þekkðist þat, ok gengu þeir inn í stufu. En er þeir höfðu afklæðzt ok tekit upp yfirhafnir, þá lét Högni bera inn skapker ok mungát. Hildiríðr bóndadóttir bar öl gestum.

Björgólfr kallar til sín Högna bónda ok segir honum, at - “erendi er þat hingat, at ek vil, at dóttir þín fari heim með mér, ok mun ek nú gera til hennar lausabrullaup.”

En Högni sá engan annan sinn kost en láta allt svá vera sem Björgólfr vildi. Björgólfr keypti hana með eyri gulls, ok gengu þau í eina rekkju bæði. Fór Hildiríðr heim með Björgólfi í Torgar. Brynjólfr lét illa yfir þessi ráðagerð.

Þau Björgólfr ok Hildiríðr áttu tvá sonu. Hét annarr Hárekr, en annarr Hrærekr. Síðan andast Björgólfr. En þegar hann var út hafiðr, þá lét Brynjólfr Hildiríði á brott fara með sonu sína. Fór hon þá í Leku til föður síns, ok fæddust þar upp synir Hildiríðar. Þeir váru menn fríðir sýnum, litlir vexti, vel viti bornir, líkir móðurfrændum sínum. Þeir váru kallaðir Hildiríðarsynir. Lítils virði Brynjólfr þá ok lét þá ekki hafa af föðurarfi þeira. Hildiríðr var erfingi Högna, ok tók hon ok synir hennar arf eftir hann ok bjuggu þá í Leku ok höfðu auð fjár. Þeir váru mjök jafnaldrar, Bárðr Brynjólfsson ok Hildiríðarsynir. Þeir feðgar, Brynjólfr ok Björgólfr, höfðu lengi haft finnferð ok finnskatt.

Norðr á Hálogalandi heitir fjörðr Vefsnir. Þar liggr ey í firðinum ok heitir Álöst, mikil ey ok góð. Í henni heitir bær á Sandnesi. Þar bjó maðr, er Sigurðr hét. Hann var auðgastr norðr þar. Hann var lendr maðr ok spakr at viti. Sigríðr hét dóttir hans ok þótti kostr beztr á Hálogalandi. Hon var einberni hans ok átti arf at taka eftir Sigurð, föður sinn.

Bárðr Brynjólfsson gerði heimanferð sína, hafði skútu ok á þrjá tigu manna. Hann fór norðr í Álöst ok kom á Sandnes til Sigurðar. Bárðr hefir uppi orð sín ok bað Sigríðar. Því máli var vel svarat ok líkliga, ok kom svá, at Bárði var heitit meyjunni. Ráð þau skyldu takast at öðru sumri. Skyldi þá Bárðr sækja norðr þangat ráðit.