73. kafli - Egill kom til Alfs bónda.

Egill segir förunautum sínum, at hann vill fara ferð sína ok bíða eigi lengr. Þorfinnr átti son, er Helgi hét. Hann var vaskligr maðr. Þeir feðgar buðu Agli föruneyti sitt um skóginn. Sögðu þeir, at þeir vissi til sanns, at Ármóðr skegg hafði gert menn sex á skóginn fyrir þá, ok þó líkara, at vera myndi fleiri sátirnar á skóginum, ef in fyrsta slyppi. Váru þeir Þorfinnr fjórir saman, er til ferðar buðust. Þá kvað Egill vísu:

Veizt, ef ferk með fjóra,
færat sex, þás víxli
hlífa hneitiknífum
hjaldrgoðs við mik roðnum.
En ef ek em með átta,
esat þeir tolf, es skelfi
at samtogi sverða
svartbrúnum mér hjarta.

Þeir Þorfinnr réðu þessu, at þeir fóru á skóginn með Agli, ok váru þeir þá átta saman. Ok er þeir kómu þar, er sátin var fyrir, þá sá þeir þar menn. En þeir húskarlar Ármóðs, er þar sátu, sá, at þar fóru átta menn, ok þótti þeim sér ekki færi til at ráða, leyndust þá í brott á skóginn. En er þeir Egill kómu þar, sem njósnarmenn höfðu verit, þá sá þeir, at eigi var allt fritt. Þá mælti Egill, at þeir Þorfinnr skyldi aftr fara, en þeir buðu at fara lengra. Egill vildi þat eigi ok bað þá fara heim, ok þeir gerðu svá ok hurfu aftr, en þeir Egill heldu fram ferðinni ok váru þá fjórir saman.

Ok er á leið daginn, urðu þeir Egill varir við, at þar váru sex menn á skóginum, ok þóttust vita, at þar myndi vera húskarlar Ármóðs. Njósnarmenn hljópu upp ok réðu at þeim, en þeir í mót, ok varð sá fundr þeira, at Egill felldi tvá menn, en hinir, er eftir váru, hljópu þá í skóginn.

Síðan fóru þeir Egill sína leið, ok gerðist þá ekki til tíðenda, áðr þeir kómu af skóginum ok tóku gistingu við skóginn at bónda þess, er Álfr hét ok var kallaðr Álfr inn auðgi. Hann var maðr gamall ok auðigr at fé, maðr einrænn, svá at hann mátti ekki hafa hjón með sér nema fá ein. Góðar viðtökur hafði Egill þar, ok var Álfr við hann málreitinn. Spurði Egill margra tíðenda, en Álfr sagði slíkt, er hann spurði. Þeir ræddu flest um jarlinn ok um sendimenn Nóregskonungs, þá er fyrr höfðu farit austr þangat at heimta skatt. Álfr var engi vinr jarls í ræðum sínum.