34. kafli - Ávít Skalla-Gríms við Björn.

Þat var um haustit, þá er skip höfðu komit til Íslands af Nóregi, at sá kvittr kom yfir, at Björn myndi hafa hlaupizt á brott með Þóru ok ekki at ráði frænda hennar ok konungr hafði gert hann útlaga fyrir þat ór Nóregi.

En er Skalla-Grímr varð þess varr, þá kallaði hann Björn til sín ok spurði, hvernig farit væri um kvánfang hans, hvárt þat hefði gert verit at ráði frænda. “Var mér eigi þess ván,” sagði hann, ,,um son Brynjólfs, at ek mynda eigi vita it sanna af þér.“

Björn sagði: “Satt eitt hefi ek þér sagt, Grímr, en eigi máttu ámæla mér fyrir þat, þótt ek segða þér eigi lengra en þú spurðir. En þó skal nú við ganga því, er satt er, at þú hefir sannspurt, at ekki var þetta ráð gert við samþykki Þóris, bróður hennar.”

Þá mælti Skalla-Grímr, reiðr mjök: “Hví vartu svá djarfr, at þú fórt á minn fund, eða vissir þú eigi, hver vinátta var með okkr Þóri?”

Björn segir: “Vissa ek,” segir hann, “at með ykkr var fóstbræðralag ok vinátta kær. En fyrir því sótta ek þik heim, at mik hafði hér at landi borit ok ek vissa, at mér myndi ekki týja at forðast þik. Mun nú vera á þínu valdi, hverr minn hlutr skal verða, en góðs vænti ek af, því at ek em heimamaðr þinn.”

Síðan gekk fram Þórólfr, sonr Skalla-Gríms, ok lagði til mörg orð ok bað föður sinn, at hann gæfi Birni þetta eigi at sök, er þó hafði hann tekit við Birni. Margir aðrir lögðu þar orð til.

Kom þá svá, at Grímr sefaðist, sagði, at Þórólfr myndi þá ráða, - “ok tak þú við Birni, ok ef þú vill, ver til hans svá vel sem þú vill.”