42. kafli - Þórólfr fær Ásgerðar.

Þórólfr Skalla-Grímsson hóf ræðu þá við Þóri, hvernig hann myndi taka því máli, ef Þórólfr bæði Ásgerðar, frændkonu hans. Þórir tók því léttliga, sagði, at hann myndi flytjandi þess máls. Síðan fór Þórólfr norðr í Sogn ok hafði með sér gott föruneyti. Þórólfr kom til bús Bjarnar ok fekk þar góðar viðtökur. Bauð Björn honum at vera með sér, svá lengi sem hann vildi. Þórólfr bar brátt upp erendi sitt við Björn, hóf þá bónorð sitt ok bað Ásgerðar, dóttur Bjarnar. Hann tók því máli vel, ok var þat auðsótt við hann, ok réðst þat af, at þar fóru festar fram ok kveðit á brullupsstefnu. Skyldi veizla sú vera at Bjarnar þá um haustit. Síðan fór Þórólfr aftr til Þóris ok sagði honum þat, sem til tíðenda hafði gerzt í för hans. Þórir lét vel yfir, er þau ráð skyldu takast.

En er at þeiri stefnu kom, er Þórólfr skyldi sækja til veizlunnar, þá bauð hann mönnum til farar með sér, bauð fyrst Þóri ok Arinbirni ok húskörlum þeira ok ríkum búöndum, ok var til þeirar ferðar fjölmennt ok góðmennt. En þá er mjök var komit at stefnudegi þeim, er Þórólfr skyldi heiman fara, ok brúðmenn váru komnir, þá tók Egill sótt, svá at hann var eigi færr. Þeir Þórólfr höfðu langskip eitt mikit, alskipat, ok fóru ferðar sinnar, svá sem á kveðit var.