33. kafli - Björn þiggr vetrvist at Borg.

Litlu fyrir vetr kom skip til Hjaltlands sunnan ór Orkneyjum. Sögðu þeir þau tíðendi, at langskip hafði komit um haustit til eyjanna. Váru þat sendimenn Haralds konungs með þeim erendum til Sigurðar jarls, at konungr vildi drepa láta Björn Brynjólfsson, hvar sem hann yrði áhendr, ok slíkar orðsendingar gerði hann til Suðreyja, allt til Dyflinnar. Björn spurði þessi tíðendi ok þat með, at hann var útlægr gerr í Nóregi. En þegar er hann hafði komit til Hjaltlands, gerði hann brúðlaup til Þóru. Sátu þau um vetrinn í Móseyjarborg.

En þegar um várit, er sjó tók at lægja, setti Björn fram skip sitt ok bjó sem ákafligast. En er hann var búinn ok byr gaf, sigldi hann í haf. Fengu þeir veðr stór ok váru litla stund úti, kómu sunnan at Íslandi. Gekk þá veðr á land, ok bar þá vestr fyrir landit ok þá í haf út, en er þeim gaf byr aftr, þá sigldu þeir at landinu. Engi var sá maðr þar innan borðs, er verit hafði fyrr á Íslandi.

Þeir sigldu inn á fjörð einn furðuliga mikinn, ok bar þá at inni vestri ströndinni, sá þar til lands inn ekki nema boða eina ok hafnleysur, beittu þá sem þverast austr fyrir landit, allt til þess er fjörðr varð fyrir þeim, ok sigldu þeir inn eftir firðinum, til þess er lokit var skerjum öllum ok brimi. Þá lögðu þeir at nesi einu. Lá þar ey fyrir útan, en sund djúpt í milli, festu þar skipit. Vík gekk upp fyrir vestan nesit, en upp af víkinni stóð borg mikil.

Björn gekk á bát einn ok menn með honum. Björn sagði förunautum sínum, at þeir skyldi varast at segja þat ekki frá ferðum sínum, er þeim stæði vandræði af því. Þeir Björn reru til bæjarins ok hittu þar menn at máli. Spurðu þeir þess fyrst, hvar þeir váru at landi komnir. Menn sögðu, at þat hét at Borgarfirði, en bær sá, er þar var, hét at Borg, en Skalla-Grímr bóndinn. Björn kannaðist brátt við hann ok gekk til móts við Skalla-Grím, ok töluðust þeir við. Spurði Skalla-Grímr, hvat mönnum þeir væri. Björn nefndi sik ok föður sinn, en Skalla-Grími var allr kunnleiki á Brynjólfi ok bauð Birni allan forbeina sinn, þann er hann þurfti. Björn tók því þakksamliga. Þá spurði Skalla-Grímr, hvat fleira væri þeira manna á skipi, er virðingamenn væri. Björn sagði, at þar var Þóra Hróaldsdóttir, systir Þóris hersis. Skalla-Grímr varð við þat allglaðr ok sagði svá, at þat var skylt ok heimult um systur Þóris, fóstbróður síns, at hann gerði slíkan forbeina, sem þurfti eða hann hefði föng til, ok bauð þeim Birni báðum til sín með alla skipverja sína. Björn þekkðist þat. Var þá fluttr farmr af skipinu upp í tún at Borg. Settu þeir þar búðir sínar, en skipit var leitt upp í læk þann, er þar verðr, en þar er kallat Bjarnartöður, sem þeir Björn höfðu búðir.

Björn ok þeir skipverjar allir fóru til vistar með Skalla-Grími. Hann hafði aldri færi menn með sér en sex tigu vígra manna.